Το Μαυροτράγανο είναι μια αρχαία ποικιλία, που πριν λίγες δεκαετίες κινδύνευε με εξαφάνιση.
Ευδοκιμούσε αρκετούς αιώνες στα ηφαιστειογενή, άγονα εδάφη της Σαντορίνης, είχε σταματήσει
όμως να καλλιεργείται.
Δεν χάθηκε, όμως, χάρη στην προσπάθεια αναβίωσης της ποικιλίας από τα οινοποιεία ‘Σιγάλα’ και ‘Χατζηδάκη’, οι οποίοι αποφάσισαν να προσεγγίσουν μονοποικιλιακές οινοποιήσεις και να προχωρήσουν σε νέες φυτεύσεις.
Μετά από κάποια χρόνια, και βλέποντας την εξέλιξη και το δυναμικό της ποικιλίας, ακολούθησαν και άλλα οινοποιεία με αποτέλεσμα να παράγονται σήμερα περίπου 7-8 ετικέτες 100% Μαυροτράγανο από οινοποιεία του νησιού.
Η ποικιλία ακόμα και σήμερα καλύπτει λιγότερο από το 5% της συνολικής έκτασης αμπελώνα του νησιού.
Ένα μέρος αποτελείται από παλιές ρίζες διάσπαρτες σε αμπελώνες σε όλο το νησί, και ένα μέρος από μικρές εκτάσεις μονοποικιλιακής φύτευσης οι οποίες έχουν γίνει τα τελευταία 20 χρόνια.
Παράλληλα πλέον βλέπουμε εκφράσεις της ποικιλίας και σε άλλα μέρη της Ελλάδας όπως στην Τήνο, την Κρήτη, την Θεσσαλία και την Θράκη.
Το Μαυροτράγανο ως φυτό χαρακτηρίζεται ως ζωηρό, και μέτρια παραγωγικό. Ξεκινά την βλάστηση του συνήθως
μέσα στο τρίτο δεκαήμερο του Μάρτη, η άνθηση του τοποθετείται στο δεύτερο δεκαήμερο του Μαΐου και η
τεχνολογική ωρίμανση του στις αρχές – μέσα Αυγούστου.
Η ρώγα του είναι μέσου μεγέθους, σφαιρική, και έντονου σκούρου χρωματισμού.
Το Μαυροτράγανο παράγει οίνους με μέτριο προς υψηλό αλκοόλ, μέτριας οξύτητας και με βαθύ ερυθρό χρώμα.
Στον ουρανίσκο είναι συνήθως πληθωρικό, με μέτριες τανίνες, αρώματα κόκκινων ώριμων φρούτων και μπαχαρικών.
Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν στην Σαντορίνη για να εμπλουτίσει το άρωμα και την γεύση του τοπικού παραδοσιακού ερυθρού γλυκού οίνου, ενώ σήμερα το βλέπουμε συνήθως σε μονοποικιλιακές εκφράσεις και ορισμένες φορές σε χαρμάνια με Μαντηλαριά.
Βαγγέλης Γαβαλάς
Gavalas Winery
