Ο μεγάλος μας Έλληνας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε σαν σήμερα 20 Απριλίου το 1922 στην Αθήνα.
Παρ’ όλο που σπούδασε Νομική, τον κέρδισε η ποίηση και δικαίως τον αποκάλεσαν ‘Ποιητή του Έρωτα και της Επανάστασης’ .
Εν μέσω Κατοχής, το 1943, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών και άνηκε στην ομάδα της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων η οποία διοργάνωνε εράνους και διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες. Λόγω της έντονης πολιτικής του δραστηριότητας από την μεριά της αριστεράς, το 1948 τον εξόρισαν μέχρι το 1951 ενώ το δικαστήριο τον απάλλαξε το 1955.
Μέσω του περιοδικού “Ελληνικά Γράμματα” το 1946 εμφανίζεται στο ελληνικό κοινό. Γράφει σε στήλες περιοδικών και το 1952 εκδίδει την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας».
Στην εφημερίδα Αυγή εργάζεται ως κριτικός ποίησης, ενώ στο διάστημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, ο ποιητής μεταφράζει & διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά ποικίλης ύλης με το ψευδώνυμο Pόκκος, για βιοποριστικούς λόγους.
Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες (στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινεζικά και Αγγλικά) οι στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Λοϊζο, τον Μιχάλη Γρηγορίου, τον Γιώργο Τσαγκάρη και με τον Κώστα Κοτζιά συνυπέγραψε τα σενάρια των ελληνικών ταινιών «Ο θρίαμβος» και «Συνοικία το Όνειρο» σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη.
Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979) και επίσης έγραψε κι ένα μικρό τόμο με τίτλο «Έλληνες ποιητές», ο οποίος αναφέρεται στις συλλογές που εκδόθηκαν την περίοδο 1978-1981, που αποτελεί μια απογραφή 74 ποιητικών συλλογών.
Ο φίλος του και συνεργάτης Τίτος Πατρίκιος, αναφέρει: « Ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ποίηση ώστε όσα ποιήματα του έστελναν τα διάβαζε όλα ως το κόκαλο και όσο μεγαλύτερη αξία τους έβρισκε, τόσο την αναγνώριζε και τη διακήρυσσε». Και συνεχίζει: «άσκησε την κριτική με διεισδυτική ευαισθησία, με στοχασμό που δεν κατέληγε σε κάποια κανονιστικότητα, με άνοιγμα σε όλους τους τρόπους της ποίησης και αγάπη για όλους τους ποιητές, χωρίς εύνοιες και πατερναλισμούς».
Ο ποιητής για την σύζυγό του Μαρία Στούπα, την οποία νυμφεύτηκε το 1946, έγραψε ένα από τα πιο συγκλονιστικά ερωτικά ποιήματα με τίτλο «ΕΡΩΤΙΚΟ» , κι είναι από τα ελάχιστα που απαγγείλει ο ίδιος.
Απόσπασμα:
«…Ναι αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου, έσκυβε και με ρωτούσε: τι έχεις αγόρι μου; Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ’ τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από σένα, και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια. Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα. Όταν τη νύχτα κοίταζα τ’ αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου. Κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς…»
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου το 1988 από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής.
Άννα Νικολέτου
Πηγή: https://el.wikipedia.org
