Είναι μόδα; Είναι τάση; Είναι κάτι που τώρα το μάθαμε;
Μας έχουν παρακινήσει να το σκεφτόμαστε; Τι από όλα;
Αρνούμαστε να είμαστε χαρούμενοι. Αρνούμαστε ότι μας αξίζει το καλύτερο. Γιατί;
Γιατί θα πρέπει να προσπαθούμε να καταστρέψουμε ότι καλό μπορεί να έχει ξεκινήσει
μόνο και μόνο επειδή αισθανόμαστε ενοχές;
Είμαστε ένα σύνολο από κομματιασμένα συναισθήματα και αντί να τα πετάξουμε στα σκουπίδια
και να τα αντικαταστήσουμε με νέα, όμορφα, προσπαθούμε να τα ενώσουμε, να τα συντηρήσουμε
ή να τα ανακυκλώσουμε.
Κι όμως… δεν πρέπει να γίνεται ανακύκλωση συναισθημάτων και σκέψεων…
Πρέπει να αδειάζουμε. Να αφήνουμε χώρο για νέα, φρέσκα, υπέροχα.
Και παρ΄ολο που από μέσα μας το γνωρίζουμε δεν το κάνουμε. Αναπαράγουμε τα ίδια και τα ίδια
προσθέτοντας ακόμα και κάτι χειρότερο.
Σαν να θέλουμε να μας εκδικηθούμε.
Τι κρίμα… τι κρίμα να “ρίχνουμε” το φταίξιμο στην μοίρα γιατί αυτό μας βολεύει, να
αναπαυόμαστε πάρα πολύ ωραία στην μιζέρια της καταπιεσμένης μας θλίψης.
Αυτό θέλουμε; Οχι βέβαια θα πεις…. απλά αισθάνεσαι πολύ κουρασμένος για να το αλλάξεις.
Είσαι όμως; ΄Η ψάχνεις πάλι δικαιολογίες;
Μια απόφαση είναι. Μια απόφαση που μπορεί να σου αλλάξει την ζωή. Να σου αλλάξει αυτό που
δεν σε ικανοποιεί, να σε κάνει να δεις διαφορετικά τι συμβαίνει και τι πραγματικά θέλεις.
Άδειασε λοιπόν το κεφάλι σου από άχρηστες σαβούρες, και κάτι θα βρεθεί να τις αντικασταστήσει.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα είναι οι παλιατζούρες που κουβαλάς.
Άννα Νικολέτου
