Πως θα μπορούσαμε να μείνουμε αδιάφοροι σε ένα υπερ-θέαμα με μια
διαφορετική προσέγγιση και μηνύματα που θα πρέπει να μας αγγίζουν;
Κι όλα αυτά πάλι μέσα από την τέχνη.
Ο 48χρονος βρετανός γλύπτης Jason deCaires Taylor, κατάφερε και πραγματοποίησε
το πρώτο υποβρύχιο πάρκο το οποίο βρίσκεται στην Καραϊβική Θάλασσα στα ανοιχτά της
δυτικής ακτής της Γρενάδας.
Μια συλλογή οικολογικής υποβρύχιας σύγχρονης τέχνης εκτίθεται στο
“Molinere Bay Underwater Sculpture Park’ μέχρι 12 μέτρα βάθος
και εντυπωσιάζει κατοίκους και κοινό από τον Μάιο του 2006.
Ο στόχος του καλλιτέχνη ήταν να εμπλέξει τους ντόπιους με τον υποβρύχιο κόσμο
που τους περιβάλλει, δημιουργώντας έργα που προέρχονται από ζωντανές σκηνές της
τοπικής κοινότητας.
Τοποθέτησε τσιμεντένιες φιγούρες στον πυθμένα του ωκεανού, αποτελούμενες ως επί
το πλείστον από μια σειρά ανθρώπινων μορφών, από μοναχικά άτομα καθώς κι ένα δαχτυλίδι
από παιδιά πιασμένα χέρι-χέρι, στραμμένα προς τα ωκεάνια ρεύματα.
Πάνω από εξήντα πέντε μεμονωμένα γλυπτά από σκυρόδεμα που ζυγίζουν συνολικά 15 τόνους,
καλύπτουν μια έκταση άνω των 800 τετραγωνικών μέτρων & έχουν γίνει δημοφιλή στους
λάτρεις των θαλάσσιων σπορ και όχι μόνο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το υποβρύχιο πάρκο γλυπτών όχι μόνο δεν μολύνει το θαλάσσιο οικοσύστημα,
όπως αρχικά κάποιοι υποστήριξαν, αλλά βοηθά στην ανακούφιση της τουριστικής πίεσης στους φυσικούς
υφάλους καθώς δημιουργούν ένα ιδανικό υπόστρωμα, σχετικά σταθερό και μόνιμο, στο οποίο μπορεί να
αναπτυχθεί η θαλάσσια ζωή. Μοναδικές φυσικές δυνάμεις, όπως το κύμα της θάλασσας, η δράση των
κυμάτων και τα ρεύματα έχουν επιβάλει τη δική τους επιρροή και αλλαγές στα γλυπτά όπως επιδίωξε
εξ΄αλλου και ο καλλιτέχνης.
Τη διάσωση κοραλλιογενών υφάλων παρέχοντας έναν εναλλακτικό προορισμό για δύτες,
επιδίωξε και ο Δρ. Jaime González Cano, διευθυντής του Εθνικού Πάρκου
Costa Occidental Isla Mujeres, Punta Cancún y Punta Nizuc
δημιουργώντας 2009 το Cancún Underwater Museum (MUSA) με έδρα το Κανκούν του Μεξικού.
Ο González Cano είχε παρουσιάσει την πρότασή του στον Πρόεδρο του Κανκούν Roberto Díaz Abraham,
ο οποίος συμφώνησε και προσέλαβαν για τα πρώτα τέσσερα γλυπτά τον Taylor, γνωρίζοντας το έργο
του στην Γρενάδα και όντας επιπλέον και έμπειρος δύτης.
Η συνεργασία με το προσωπικό του Εθνικού Πάρκου υπό τη διεύθυνση του Δρ. González Cano και
του Roberto Díaz ως Προέδρου της Nautical Association δημιούργησε την
Περιβαλλοντική Εκτίμηση Επιπτώσεων, η οποία, από τον Οκτώβριο του 2009, παρέχει τη νομική βάση
για την ανάπτυξη 1.412 τεχνητών οικοτόπων, σε 10 τοποθεσίες (γκαλερί) του Εθνικού Πάρκου
για τα επόμενα 50 χρόνια.
Το μουσείο έχει συνολικά 500 γλυπτά, από μια σειρά από καταξιωμένους διεθνείς και τοπικούς γλύπτες,
σε διαφορετικές γκαλερί βυθισμένες μεταξύ τριών και έξι μέτρων.
Ο Taylor με την εμπειρία του ως επαγγελματίας δύτης και συγχρόνως ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης,
είναι ο πρώτος που με μοναδικό τρόπο πραγματοποίησε την ανακατεύθυνση των επισκεπτών μακριά
από κοραλλιογενείς περιοχές οι οποίες έχουν υποστεί ζημιές από τυφώνες αλλά και από τις επιδράσεις
των συνεχόμενων καταδύσεων.
Έχτισε λοιπόν ένα ‘σπίτι’ για την μικρή θαλάσσια ζωή αφού τα γλυπτά έχουν σχεδιαστεί έτσι, ώστε να προάγουν
την ανάπτυξη των κοραλλιών καθώς επίσης και αποτελεί και καταφύγιο για μια σειρά από υδρόβια ζωή.
Είναι γεγονός πως χρόνο με τον χρόνο ο πλανήτης μας καταστρέφεται από ανθρώπινες επεμβάσεις, έτσι είναι
αξιοθαύμαστο πως από επίσης ανθρώπινες παρεμβάσεις μπορεί να επανέλθει και να αξιοποιηθεί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έργα του καλλιτέχνη στην Γρενάδα έχουν καταχωρηθεί στο National Geographic
μέσα στα 25 κορυφαία θαύματα του κόσμου.
“Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν απλώς την επιφάνεια του ωκεανού, και είναι δύσκολο να σκεφτούν
πως κάτι τόσο απλό και τεράστιο είναι και τόσο εύθραυστο.
Δεν θεωρούμε τους ωκεανούς μας ιερούς και πρέπει”. Jason deCaires Taylor
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Jason_deCaires_Taylor
Άννα Νικολέτου
