Όρια…
Όπου και να γυρίσουμε βλέπουμε όρια…
Όρια ταχύτητας, όρια δήμου, όρια αναλήψεων, όρια, όρια…
Μόνο στους ευατούς μας δεν βάζουμε και απένταντι στους άλλους.
Αφήνουμε ανεξέλεκτα τα σύνορα της ζωής μας, του μυαλού μας
και της ψυχής μας.
Καμιά φορά αθελά μας, καμιά φορά εις γνώσιν μας.
Εκεί είναι που το χάνουμε. Κι εκεί είναι που χαλάει.
Ειδικά όταν είναι εις γνώσιν μας… γιατί νομίζουμε ότι έχουμε τον
έλεγχο… αμ δε… δεν τον έχουμε. Κάνουμε μεγάλο λάθος.
‘Οταν θα αφήσουμε ανοιχτή την πόρτα της ζωής μας ώστε ο άλλος
να εισχωρήσει και να θεωρήσει ‘σπίτι΄ του την φιλοξενία μας
όταν ο άλλος θα πει την μια κουβέντα παραπάνω κι εμείς θα πούμε
από μέσα μας ‘έλα βρε δεν βαριέσαι’ τότε είναι που χάνουμε τον έλεγχο.
Γιατι βαριέσαι αγάπη μου και παραβαριέσαι!
Γιατί αυτό που είπε μπορεί να σε προσέβαλε, γιατί αυτό που είπε μπορεί
να σε έφερε σε δύσκολη θέση, γιατί αυτό που είπε εν πάση περιπτώσει
δεν σου άρεσε.
Για ποιο λόγο λοιπόν να ‘καταπιείς΄κάτι που σε θίγει;
Για ποιο λόγο να ανεχτείς κάτι που δεν σου κάνει;
Για να μην τον φέρεις εσύ σε δύσκολη θέση; Να μην βρεθείς σε αντιπαράθεση;
Γιατί λοιπόν;
Γιατί σίγουρα δεν είναι θέμα αδυναμίας. Γνωρίζεις και απλα αφήνεις περιθώρια.
Θέμα βλακείας είναι λοιπόν. Αντιμετώπισε την. Ο άλλος δεν είναι πιο έξυπνος, πιο
θρασύς είναι.
Και φυσικά δεν φταίει, εσύ φταις που του άφηνεις την εντύπωση
ότι μπορεί να το κάνει.
Ότι μπορεί να μιλάει, χωρίς να ακούσει ούτε μια φράση δική σου γιατί έτσι
τον έχεις συνηθίσει.
Είτε γιατί έτσι είναι ο εγωκεντρικός χαρακτήρας του, είτε γιατί έτσι έχει
μάθει, είτε για τους δικούς του λόγους που δεν σε αφορούν.
Και αφού ο ίδιος δεν μπορεί να το καταλάβει, γιατί νομίζει ότι είναι πιο
ισχυρός άλλαξε τακτική επιτέλους.
Κλείσε τα όρια σου ή άνοιξε το στόμα σου. Αν μπορείς να κάνεις
και τα δύο ακόμα καλύτερα. Κάνενας δεν μπορεί να πάρει το θάρρος αν δεν
του το δώσεις εσύ. Κανένας δεν μπορεί να εισχωρήσει στο μυαλό σου αν δεν
του δώσεις το πράσινο φως.
Συγκεντρώσου λοιπόν, βρες τα κουμπιά σου και βάλτα σε σωστή λειτουργία.
Όπως λοιπόν υπάρχουν τα όρια υποχρεωτικού ελέγχου… έτσι υποχρεώσου
κι εσύ απένταντι στον ευατό σου να τα αξιολόγησεις ξανά.
Ώρα για όρια…
Άννα Νικολέτου
