Το πόσο ευάλωτοι είμαστε το αντιλαμβανόμαστε μόνο αν κάτι μας “ταρακουνήσει”.
Το πόσο ευάλωτοι μπορεί να γίνουμε το αντιλαμβανόμαστε μετά από αυτό που μας “ταρακούνησε”.
Το πόσο μπορούμε να το ξεπεράσουμε εξαρτάται από εμάς. Την δύναμη που κρύβουμε ή την
την διάθεση να ψάξουμε να την βρούμε.
Επειδή οι πληγές δημιουργήθηκαν. Στο μυαλό, στο σώμα, στην ψυχή και είναι εκεί περιμένοντας
νοσταλγικά τις δικές μας αποφάσεις.
Μπορούμε να τις γιατρέψουμε; Θέλουμε;
Το μυστικό είναι να έχουμε και ανθρώπους δίπλα μας που να μας αγκαλιάσουν χωρίς να πουν μια λέξη.
Γιατί γνωρίζουν. Γιατί πραγματικά μας αγαπούν μαζί με αυτές τις πληγές.
Και έτσι σιωπηλά, ίσως και ανώδυνα να αρχίσουν να κλείνουν και μόνο από τα σημάδια τους
θα ξέρουμε και θα νιώθουμε ότι υπήρξαν, μας δίδαξαν, μας δυνάμωσαν και μας έδωσαν την
επιλογή να αξιολογήσουμε και να αποφασίσουμε με ποιον τρόπο θα τις διαχειριστούμε χωρίς πλέον
να μας πονάνε.
Οι πληγές μπορεί να επουλωθούν μόνο αν τις αγαπήσεις.
Μπορεί όμως και να θεραπευτούν αν κάποιος τις αγαπήσει μαζί
με εσένα.
“We are all broken—that’s how the light gets in.”
Ernest Hemingway
‘Αννα Νικολέτου
